زندگی من هر روز به شدت مشغول اثبات اینه که
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"تازه کجاشو دیدی؟ این که چیزی نیست"

از مزخرف ترین نصیحت های اطرافیان:
بهش فکر نکن...

رﻓﺘــــﻪ ﺑـﻮﺩﻢ ﺧﻮﻧـﻪ ﭘـﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔـﻢ.
ﺑﻨـﺪﻩ ﺧـﺪﺍ ﮔﻮشـاش یـه ﮐـــﻢ ﺳﻨﮕﯿﻨـﻪ.
ﭘـﺮﺳﯿﺪ پسرم ﺑﺴﻼﻣﺘـﯽ ﮐـﺠﺎ ﻣﺸـﻐﻮﻝ ﺩﺭﺳـﯽ؟
ﮔﻔﺘـﻢ :ﺍﻫـﻮﺍﺯ.
ﮔﻔـﺖ : ﮔﻔﺘـﯽ ﺷﯿـﺮﺍﺯ؟
ﮔﻔﺘــــﻢ :نـهﺍﻫـــــــﻮﺍﺍﺍﺍﺯ .
ﺑﺎﺯﻡ ﻧﺸﻨﯿـﺪ.
ﺩﻭﺑـﺎﺭﻩ ﭘﺮﺳﯿـﺪ: ﺷﯿــــــﺮﺍﺯ ﻣﯿﺨﻮﻧــﯽ؟
ﮔﻔﺘـﻢ :نـه ﭘـﺪﺭ ﺟﺎﻥ . ﺍﻫـﻮﺍﺯ ﻣﯿﺨﻮﻧـﻢ ..... ﺍﻫـﻮﺍﺯ .
ﮔﻔـﺖ : ﮔﻔﺘـﯽ ﺷﯿـﺮﺍﺯ؟ﮐﺠـﺎﯼ ﺷﯿـﺮﺍﺯ؟
ﺩﯾـﺪﻡ ﺧـﻮﺏ ﻧﻤﯿﺸﻨـﻮﻩٌ ﺯﺷﺘـﻪ ﺩﺍﺭﻡ ﻫـﯽ ﺻﺪﺍﻣـو ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯿﺒـــــﺮﻡ ﮔﻔﺘـﻢ آﺭﻩ ﺷﯿـﺮﺍﺯﻡ
ﮔﻔـﺖ : ﭘـﺲ ﭼـﺮﺍ هـی ﻣﯿﮕـﯽ ﺍﻫـﻮﺍﺯ:|

طرز صدا کردن مامانم زمانى که غذا آمادست!
تخم مرغ : عزیزم ، الهى مادر فدات شه بیا غذا حاضره.
کوکو : عزیزم غذا آمادست
خورش : بیا دیگه غذا یخ کرد
مرغ : ما الان مى خوریم و جمع مى کنیم
کباب : اصلا صدا نمى کنه بعدا میگه هر چقد صدات کردیم نیومدى

این روزهــــایم به تظاهر می گذرد …
تظاهر به بی تفاوتی
تظاهر به بی خیـــــالی
به اینکه دیگــــر هیچ چیز مهم نیست …

ایـن گلــویـم را هـر از گــاهــی بــایـد ..
بتــراشمـ تــا بـرای دلتنگـی هــایــ تــازه جــا بــاز شـود ..
دلتنگــی هــایـی کــه مـی تــواننـد
آدمـ را خفــه کننــد

بیهوده نقاش بوده ام این همه سال !
به چشم هایت که میرسم ، قلم موها خیس میشوند !
به لب هایت که میرسم ، دستم می لرزد !
رنگ ها می گریزند ، و قاب ها خالی !
تنها ، نبودن تو را …
به دیوار زندگی ام می کوبند

ندیدی چشم غمگین و تر من
تو رفتی و نشد این باور من
به پایت می نشینم تا بیفتد
دوباره سایه ی تو بر سر من

دلم از نبودنت پر است ، آنقدر که اضافه اش از چشمانم میچکد !

حرف زیاد است ...

اما گاهی نمی دانی چه بگویی !.!.!

گاهی فقط باید رفت ...

چیزی شبیه کم آوردن !!

شبیه کسی شده ام که پشت دود سیگارش با خود می گوید :
باید ترک کنم !
سیگار را ،
خانه را ،
زندگی را ،
و باز پُکی دیگر می زند . .

בلتنگتـــ ڪـﮧ مے شوم



פֿوבم را בر آینـﮧ مے بینم



و בر چشمـانـم



تــو را تماشا مے ڪنم



ڪی مے شود



از آب و آینـﮧ ها برخیزے



و پیش בست هاے פֿـالیـم



بنشیــنے (؟)

میدونی بدترین بن بست زندگی کجاست??










جاییه که میخوای ولی نمیتونی

• گـاهـی بـرای او

چـیـزهـایـی مـی نـویـسـی
بـعـد پـاک مـی کـنـی . .
پـاک مـی کـنـی . . .
او هـیـچ یـک از حـرف هـای تـو را
نـمی خـوانـد
امـا تـو
تـمـام حـرف هـایـت را گـفـتـه ای .

ﻣﺪﺗﻬﺎﺳتــــــ ﮐﻪ ﺩﯾﮕر شبــــــ , ﺷﺐ ﻧﯿﺴتــــــ !
ﻫﻤاﻥ ﺍﺩﺍﻣــــــﻪ ﺭﻭﺯ اســــــــت ...
ﮐـــــــﻤﯽ ﺳﺎﮐــــــــــﺖ ﺗﺮ !
ﺗﺎﺭﯾﮑـــــــﺘﺮ !
و بی ﻧﻬﺎﯾـــــــــــﺖ ﻏﻤﮕﯿـــــﻦ ﺗﺮ

همــــيشـهــ دقــيقا وقـــــتيــ پـُر از حـــرفيــــ

وقتـــيــ بغــــضــ ميکـــُنيــ

وقتـــيــــ داغونــــيـــ

وقــــتيـــ دلتــــ شکــــستـهــ

دقيقــــا هميـــنــ وقـــــتا

آنقــــدر حــرفـــ داريـــ کـــه فقــط ميتونــيـــ بگـ ـيـــ :

"بيخـــيال"